फार पूर्वी नंदनवनात दरवर्षी ‘ससा कासव शर्यतीचे' आयोजन केले जात असे. दहा मैलाची ही शर्यत नेहमीच ‘कासव’ जिंकायचे. या शर्यतीत सस्यांवर अन्याय होतो म्हणून त्यांनी स्पर्धेवर बहिष्कार टाकला. शर्यतीची परंपरा बंद पडली. महाराज शेरखान सिंहासनावर विराजमान झाल्यावर बंद पडलेली शर्यत पुन्हा सुरु करण्यासाठी सर्व पक्षांना पाचारण केले. चर्चा सुरु झाली. सस्यांचा राजा म्हणाला– सभासदानों, आम्ही ससे जोरात धावू शकतो पण जास्त अंतर धावणे आम्हाला शक्य नाही. आपणास माहीत आहे, आजकाल माणसांनी टेस्ट क्रिकेट एवजी २०-२० IPL सुरु केले आहे. तसेच ससा-कासव शर्यत १०० मीटरची केली तरच ससे यात भाग घेतील. महाराजांनी कासवांच्या राजाला विचारले, आपले काय म्हणणे आहे, कासव राज. कासवांचा राजा म्हणाला, महाराज, ‘ससा-कासव शर्यतीची परंपरा’ पुन्हा सुरु करण्यासाठी, आम्ही कुठला ही त्याग करायला तैयार आहोत. आम्हाला सस्यांनी सुचवलेले फेर-बदल मान्य आहे. ससा जिंको किंवा कासव हे गौण आहे, परंपरा अक्षुण, राहिली पाहिजे, हे महत्वपूर्ण. सर्व सभासदांनी साधु-साधु म्हणत, कासव राजाच्या उदात्त विचारांचे स्वागत केले.
नंदन वनात शर्यतीची तैयारी सुरु झाली.
शर्यतीचा दिवस
उगविला. शर्यतीचे उद्घाटन करताना महाराज शेरखान म्हणाले, वर्षांपासून खंडित
पडलेली परंपरा आज पुन्हा सुरु होते आहे, हे पाहून आम्हाला अत्यंत आनंद होत आहे.
काळाप्रमाणे या शर्यतीचे नियम हि बदलले आहे. आता ही शर्यत १०० मीटर धावण्याची होणार. पण
आम्ही कुणावर हि अन्याय होऊ देणार नाही. शर्यत जरी ही १०० मीटर धावण्याची असेल तरी ही त्यात
५० मीटर जमीनीवर आणि उरलेले ५० मीटर पाण्यात अर्थात तलावात होईल.
आधीच कबूल केल्यामुळे, सस्यांचा नाईलाज झाला. एका सस्याला शर्यतीत भाग घ्यावा लागला. पहिले ५० मीटर
सस्याने काही क्षणात पूर्ण केले पण पुढे पाणी होते.. हिम्मत करून ससा तलावात उतरला. ससा तो शर्यत पूर्ण करू शकला नाही.....
कासवाने आरामात चालत
आणि पोहत शर्यत जिंकली. त्यारात्री
शेरखानच्या महाली, तवाकी आनंदाने उद्गारला,
‘फिक्सिंग सम्राट महाराज शेरखानाचा विजय असो’, चीअर्स! तीन जाम एकत्र
वाजले.
No comments:
Post a Comment