सूर्य आणि चंद्र

सूर्य स्वत:च्या प्रकाशात चमकतो. त्यामुळे  दिवस उजाडतो. सर्वत्र चैतन्य पसरते. सकारात्मक उर्जेचा प्रसार होतो. देवत्वच्या शक्त्या प्रबळ होतात. सर्व जन सुखी आणि समाधानी होतात.

चंद्रमा जवळ स्वत:चा प्रकाश नसतो. त्यामुळे रात्र होते.  नकारात्मक उर्जेचा संचार होतो. कट-कपट कारस्थान सुरु होतात. राक्षसी शक्त्या प्रबळ होतात. असंतोष आणि अराजकतेचे साम्राज्य सर्वत्र पसरते. लोक दुखी होतात. 

टॅामी ने घेतला बदला

बिन्दापुरच्या श्मशानात कुजबुज सुरु होती, "कुत्र्याने चावले हे त्याला कळलेच नाही. पण आता काय उपयोग. एकुलता एक होता तरणाताठा जास्तीसजास्त २० वर्षाचा असेल". हे ऐकून टॅामी कुत्रा आनंदाने उड्या मारत एका कोपर्यात पहुडलेल्या दादोजी  जवळ पोहचला. भू! भू! दादोजी, अखेर मेला तो. मेला तो. हां! हां! म्हणता हि बातमी दूर-दूरच्या कुत्र्यांपर्यंत पोहचली. याच तरुणाने जनकपुरीत टॅामीच्या आईला कारने उडविले होते. अनाथ टॅामीला दादोजी आपल्या सोबत बिन्दापुरच्या स्मशानात घेऊन आला. कुत्र्यांजवळ रेबीज नावाचे शस्त्र आहे त्याच्या उपयोग माणसांच्या विरुद्ध कसा कारायचा हे दादोजीने टॅामीला शिकविले.

जनकपुरीचा शनी बाजार. भयंकर भीड होती. टॅामीला चाटच्या ठेल्यावर तो दिसला. हातात प्लेट घेऊन तो चमच्याने चाट खात होता. हीच ती योग्यवेळ. टॅामीने हळूच त्याच्या पायाचा चावा घेतला आणि पटकन त्याच ठेल्याच्या खाली लपला. काहीतरी पायाला टोचले हे त्या तरुणाला जाणवले. त्यांनी मागे वळून पाहिले काहीच दिसले नाही.  फक्त पायातून थोडे रक्त निघत होते त्या तरुणाने ते रुमालाने पुसून टाकले. आपल्याला कुत्र्याने चावले आहे अशी पुसटची शंकाहि त्याला आली नाही.  रेबीज नावाच्या शस्त्राने त्या तरुणाला यमसदनी पाठविले.

रात्री धगधगणार्या चितेच्या उजेडात टॅामीचे विजेत्या सारखे स्वागत झाले. सर्व कुत्र्यांनी त्याच्या बुद्धिमत्तेचे कौतुक केले. कुत्र्यांचा सरदार बॉबीने  मॅकडोनाल्ड रेस्टॉरंट मधून लंपास करून आणलेली अमेरिकन चिकनची तंगडी त्याला उपहार स्वरूप दिली. भू! भू! टॅामी जिंदाबाद एकच नारा आसमंतात घुमला.

हातवारे आणि मंदीचा तडका

नमस्कार, मी हातवारे, मंदीचा तडका या कार्यक्रमात आपल्या सर्वांचे स्वागत आहे. आपल्याला माहितच आहे. आज आपला देश मंदी नावाच्या रोगाने ग्रस्त आहे. मोठे-मोठे कारखाने बंद पडत आहे. हजारो कामगार बेरोजगार झाले आहे.  डॉक्टर अर्थशास्त्री बाई त्यावर उपाय शोधत आहे. पण म्हणतात ना "मर्ज बढता गया जूं जूं दवा की". आता तर छोटे-छोटे धन्धे ही बंद पडू लागले आहे. उदाहरण ब्युटी पार्लरचा धंधा. आपल्याला वाटत असेल मंदीचा ब्युटी पार्लरशी काय संबंध. याच विषयावर चर्चा करण्यासाठी आज आपल्या सोबत आहे "शूर्पनखा  ब्युटी पार्लरची” मालकीण मंदी ताई. 

हातवारे: ताई एक प्रश्न विचारावासा वाटतो. तुझ्या  पार्लरचे नाव 'शूर्पणखा ब्युटी पार्लर" का ठेवले?

मंदी ताई: सुंदर मुलींचे तोंड रंगवून त्याना अप्सरे समान सुंदर कुणीही बनवू शकतो. शूर्पनखेसारख्या मुलींना अप्सरा बनविण्याची कला फक्त या मंदी ताईच्या हातात आहे. 

हातवारे: वा! वा! शूर्पनखेलाहि अप्सरा बनविण्याची कला तुझ्या हातात आहे. तरीहि तुझा ब्युटी पार्लरचा धंधा मंद झाला? सरकारच्या कुठल्या जनविरोधी धोरणामुळे तुझ्यावर हि वेळ आली?

मंदी ताई: मल्या पळून गेला. 

हातवारे: यात मल्याचा काय संबंध?

मंदी ताई: मल्या जिथे जातो, तिथे त्याच्या सोबत अप्सरे सारख्या सुंदर कोवळ्या नाजूक पोरींचा घोळका असतो.  त्या पोरींना ब्युटी ट्रिटमेंट देऊन अप्सरा बनविण्याचे काम मीच करीत होते. एका सिटींगचे तब्बल दहा-दहा हजार मिळायचे. मल्या पळून गेला आणि पैशे हि उडून गेले...

हातवारे: (जोरात हात हलवत व ओरडत) प्रेक्षकानों, सरकारच्या जनविरोधी नीतीमुळे मल्या सारख्या उद्यमीनां देश सोडून पळून जावे लागले. मल्या सोबत फिरणार्या त्या कोवळ्या नाजूक पोरींचा कुणी विचार केला का? आभाळ कोसळले असेल त्यांच्यावर. पोरक्या झाल्या त्या. मल्या नाही तर मायाहि नाही. कसा गुजराण होत असेल त्यांचा. दोन वेळच्या जेवणाचे वांधे झाले असतील. पोट भरण्यासाठी काय-काय करावे लागत असेल त्या नाजूक पोरींना.  छे! छे!, त्या पोरींना भेटून  सत्य परिस्थिती जाणून घेण्याची गरज आहे. कदाचित बार बाला प्रमाणे त्यांच्यावर हि .....

मंदी ताई: मेल्या, हातवाऱ्या, तुझ्या जिभेला हाड आहे कि नाही. वाट्टेल ते बरळतो आहे. काहीही झाले नाही त्या पोरींना. पुढच्या फ्लाईटने त्याही लंडनला पोहचल्या. चैनीत आहेत त्या. पण धंधा माझा मंद झाला आहे. माझा विचार कर.

हातवारे: मंदच झाला आहे ना!, तुझा धंधा. तू काही उपाशी मरत नाही. विचार कर जर त्या पोरींना मल्या  इथेच सोडून गेला असता तर. त्यांची मुलाकात घेतली असती. त्यांची व्यथा जगासमोर मांडली असती. चांगला मौका मिळाला असता कार्यक्रमाची टीआरपी वाढविण्याचा, तो हि हातून गेला. चॅनलच्या टीआरपी सोबत वाढला असता माझा पगारहि..... हे! हे! ठीक नाही केले मल्या तू.  .....आता माझे काय होणार, बहुतेक मंदीचा पुढचा बळी मीच......

कृष्णाची बायको: राधा नव्हे रुक्मणीच

घनश्याम काही वर्ष विदर्भात राहिलेला वृंदावनवासी. तो  राधारानीचा भक्त होता. राधे-राधे म्हणून सर्वांना अभिवादन करायचा. 

एक दिवस तो म्हणाला साहेब, तुमच्या विदर्भात सर्वच काळे-सावळे असतात. रुक्मणीहि सावळीच. मी उतरलो, अरे स्पष्ट काळी म्हण न. विदर्भात सूर्य हा नेहमीच आग ओकतो, सर्व काळे- सावळेच राहणार. पण रुक्मिणी काळी असो वा सावळी त्याचे तुला काय करायचे आहे. तो म्हणाला साहेब "एक प्रश्न मला नेहमी सतावतो. आमची राधा एवढी सुंदर गोरीपान होती तरीहि कृष्णाने रुक्मणीत असे काय पहिले कि तो तिच्या जाळ्यात अटकला. तिला बायकू केली " 

 

मी म्हणालो घनश्याम त्याचे असे आहे, लग्न म्हणजे दोन जिवांचे एकरूप होणे. कृष्ण हा घननील म्हणजे अमावास्येच्या रात्री सारखा काळाकुट्ट. राधेसोबत लग्न केले असते तर त्याचाही शिवाप्रमाणे अर्धनारीश्वर झाला असता. राधेचा गोरा रंग कृष्णाच्या काळ्या रंगात मिसळणे शक्यच नव्हते. आजहि कृष्ण रास खेळायला रात्री वृन्दावनात जातो. आता तूच विचार कर पुनवेच्या रात्री  वृन्दावनातल्या सुंदर गोर्यापान गोपी अर्धनारीश्वर सोबत रास खेळायला कुंजवनात येतील का? त्याच्या अर्धनारीश्वर स्वरूपाला पाहून सर्व गोपी घाबरून पळून जातील. कृष्ण समझदार होता. रसियाहि होता. त्याने आमच्या विदर्भातल्या काळ्या रुक्मणीसोबत लग्न केले. रुक्मणीचा काळा रंग कृष्णाचा काळ्या रंगात सामावला अर्थात दोघेही एकाकार झाले. चतुर कृष्णहि गोपींसोबत रोज रात्री रास खेळायला मोकळा झाला. 

यावर घनश्याम काही वेळ काहीच बोलला नाही, मग म्हणाला साहेब, निवृत्त झाल्यावर तुम्ही वृंदावनात आश्रम उघडाच. तुमच्या दिव्य अध्यात्मिक ज्ञानाची जगाला आवश्यकता आहे. 

आजची क्षणिका ६.११.2019: सरडा

सरडा 

(१)

पक्ष बदलला तरी 

साथी तेच होते.

आंब्याच्या झाडावर 

सारेच सरडे होते. 

(२) 

शिकार पाहून 

रंग बदलतो 

खुर्ची पाहून 

पक्ष बदलतो. 

क्षणिका : नेता आणि सरडा

आजची ताजी चारोळी 

नेत्याला पाहून सरडा
काळा ठिक्कर झाला
रंग बदलण्याची कला
विसरून तो गेला.