निरक्षर मूर्ख कालिदास, ज्या झाडाच्या फांदीवर बसला होता तीच फांदी तोडत होता. काही शहाण्या माणसांनी समजवून त्याला खाली उतरविले. झाड व झाडाची फांदी वाचली आणि कालिदास हि वाचला.
आजचा शिक्षित विद्वान कालिदास श्रेष्ठत्वाच्या दंभात चूर, अपरिमित इच्छांचा गुलाम. लागली आहे त्याला तहान रक्ताची. धरती मातेचे रक्त रोज पाहिजे त्याला. धरती मेली तरी चालेल पर्वा नाही त्याला. भोगायचे आहे स्वर्गीय सुख धरतीवरच, ययाति सारखे. धरती मरणार आणि त्या सोबत कालिदास हि. कोण वाचविणार आजच्या कालिदासाला. आजचे सर्वच शहाणे कालिदासा सारखेच रोज पितात धरती मातेचे रक्त आणि स्वत:ला शिक्षित म्हणवितात.
kharech aahe tumche mhanne.
ReplyDeleteRupali
https://mazeepuran.wordpress.com/