(आपण नदीच्या पाण्याचा प्रचंड प्रमाणावर वापर करत आहोत. नदीकाठावरील जंगल उद्ध्वस्त झाले आहे. वाढत्या तापमानामुळे हिमालयातील बर्फही झपाट्याने वितळत आहे. भविष्यात नदीला पाणी न मिळाल्यास तिच्या प्रवाहावर व पर्यावरणावर काय परिणाम होईल. या लघु कथेच्या माध्यमाने...)
एक थकलेली, पराजित, तहानलेली नदी पाण्याच्या शोधात भयाण निर्जन वाळवंटात भटकत होती. तिच्या प्रवाही स्वरात आधीचा आत्मविश्वास विरघळून गेला होता. मार्गात तिला जीवनाचे कुठलेही लक्षण दिसत नव्हते. तिला काठावर कुठेही मनुष्य दिसला नाही, जनावर दिसला नाही आणि पक्षी ही दिसले नाही. अचानक आकाशात तिला एक गिधाड तिच्या डोक्यावर घिरट्या मारताना दिसला. पूर्ण शक्ति एकवटून नदीने त्याला विचारले, "गिधाड भाऊ, मिळेल का मला कुठे जीवनदायी पाणी? गिधाड राक्षसी हास्य करत म्हणाला, ताई, पाण्याचे विचारू नको. पण पुढच्या वळणावर तुला निश्चित मुक्तीचा मार्ग सापडेल. नदी त्या वळणावर पोहोचली. तिथे एक शुष्क वडाचं झाड होतं. त्याच्या फांदीवर एक प्रेत झुलत होतं. झाडाखाली प्राण्यांच्या कवट्यांचा एक मोठा ढीग साचलेला होता. गिधाडांची गोंडस मुले त्या कवट्यांच्या ढीगांवर उड्या मारत फुटबॉल खेळताना दिसली. ते हेलावणारे भयाण दृश्य पाहून नदीच्या अंतर्मनातील आशेचा शेवटचा थेंब ही सुकून गेला. त्या भयाण निर्जन वाळवंटात नदीचा अंत झाला. आकाशात घिरट्या मारणाररा गिधाड शांतपणे तिच्या मृत देहावर उतरला.
No comments:
Post a Comment